[column] LS Clubjes

In ons land barst het van de clubjes. Je kunt het zo gek niet bedenken, maar voor elke activiteit die mensen samen doen bestaat er wel een club: een kaartclub, biljartclub, borrelclub, voetbalclub en zo kan ik er zijn nog honderden opnoemen. Maar de ene club is de andere niet.

Je hebt informele clubjes zoals de wekelijkse kaartclub of leesclub en je hebt verenigingen met honderden leden. Wat ze allemaal gemeenschappelijk hebben is één doel: samen met anderen iets voor elkaar krijgen. Dat kan heel simpel; samen een gezellige tijd doorbrengen met een gemeenschappelijke activiteit als bindmiddel, bijvoorbeeld in een koor, maar meestal is het doel niet alleen gericht op gezelligheid. Als het gezellig wordt is dat mooi meegenomen.

Je wordt lid van een vereniging om samen met je team wedstrijden te winnen, met je koor of orkest een mooi concert te geven, met gelijkgezinden de wereld te redden van de ondergang of invloed te krijgen in het landsbestuur.

Nieuws uit Nijmegen heeft een inventarisatie gemaakt van alle verenigingen. Dat zijn er meer dan 300. Wist u bijvoorbeeld dat onze stad  alleen al 33 kleine en grote muziekgezelschappen telt, maar liefst 54 koren en zo’n 70 sportverenigingen?

Wat een vereniging onderscheidt van een informele club, is dat een vereniging officiële statuten heeft die door een notaris in een akte zijn bekrachtigd. Daarin staat wat het doel van de vereniging is, hoe de vereniging wordt bestuurd en wat de rechten en plichten van de leden zijn. Zo heb je als lid minimaal de plicht om contributie te betalen. Je hebt het recht om je mening te geven over het bestuur en als dat volgens jou niet deugt, kun je het in de Algemene Leden Vergadering - volgens het spelletje van de meeste stemmen gelden - wegstemmen. Het bestuur moet verantwoording afleggen en er voor zorgen dat de vereniging zich aan de wet houdt .

Kortom: een vereniging is veel meer dan alleen maar een clubje gelijkgezinden. Het is een leerschool voor de democratie. Het doel staat vast, maar er leiden vele wegen naar Rome. Over de juiste weg wordt gediscussieerd en vaak stevig onderhandeld, maar uiteindelijk komt men er meestal wel uit. Een vereniging is er immers van en voor de leden met eenzelfde doel.

Natuurlijk knettert het wel eens zo hard dat de vereniging uit elkaar klapt. Meestal richten de afvalligen dan een nieuwe vereniging op.

Ook in de politiek zijn ruzies, afsplitsingen en afsplitsingen van afsplitsingen aan de orde van de dag. Op dit moment haalt de Partij voor de Dieren de voorpagina’s. Andere partijen gingen voor: CDA, Volt, DENK, 50Plus, JA21, FVD, PVV, LPF. Vanaf 2000 waren het er in de Eerste en de Tweede Kamer al meer dan 50!

Die afsplitsers richten dan in de regel geen nieuwe vereniging - een echte nieuwe partij - op, maar gaan door als ‘groep', ook al bestaat die zogenaamde groep slechts uit één persoon. Dat mag zo maar, want in Nederland zit je als volksvertegenwoordiger in het parlement en niet als partijvertegenwoordiger, ook al heb je op eigen kracht bij verkiezingen geen enkele stem binnengehaald. De meeste van deze éénpersoonsgroepen houden met hun spreekrecht de debatten urenlang op, om bij volgende verkiezingen met een riant wachtgeld in de vergetelheid te raken. Afgezien van enkele clowneske ‘beroepssafsplitsers’ en eeuwige terugkomers zoals Henk Krol en Derk Jan Eppink.

Een nieuwe vereniging of partij oprichten is geen kattenpis. Pieter Omtzigt weet er alles van. Zo’n nieuwe organisatie vergt tijd en geld. Dat lukt alleen maar met de nodige vrijwilligers. Elk bestuur van praktisch alle verenigingen bestaat uit vrijwilligers, die daar heel wat uurtjes aan vrije tijd insteken en als kop van Jut dienen voor alles wat er in de ogen van de leden niet deugt.

Het werk van bestuursleden is er de laatste jaren niet makkelijker op geworden. Probeer maar eens subsidie los te krijgen voor een nieuw sportveld of ga de strijd maar eens aan met instanties die de bierpomp in het clubhuis  - vaak de belangrijkste inkomstenbron - definitief de nek willen omdraaien. Die bestuursleden zijn er tevens verantwoordelijk voor dat de vereniging zich aan alle wetten, regels en verordeningen houdt.

Wil je geen last hebben van al dat gedoe, dan start je een zogenaamde ‘`beweging’. Wilders’ PVV is zo`n club zonder leden.

Ook Extinction Rebellion is een juridisch ongrijpbare club die op papier niet eens bestaat en waarvan je geen lid kunt worden, slechts ‘helper’. Ondertussen is deze club volgens Lubach beter georganiseerd dan de landelijke overheid. Veelal kleine, autonome, plaatselijke groepen organiseren de kleinere lokale acties en ‘geweldloze actie’-trainingen. Daarnaast heb je landelijke themacirkels waarin alles samenkomt en grote acties, zoals de bezetting van de A12 inclusief alle mogelijke gevolgen voor de deelnemers, worden voorbereid. Maar overtreed je de wet, blijf je wel persoonlijk aansprakelijk en kun je je nooit verschuilen achter Extinction Rebellion als organiserende club.

Geldgebrek heeft deze club overigens niet. Bij de Stichting Vrienden van XR stroomt het geld binnen. Niet alleen donaties van de ‘helpers’, maar ook megabedragen van bijvoorbeeld de miljardairsclub ‘Climate Emergancy Fund’, waarvan nogal wat Amerikaanse en Britse acteurs deel uitmaken. Daardoor ontvangen ook beroepsrebellen die meer dan 24 uur per week actief zijn via een ZZP-constructie een vrijwilligersbijdrage van 1050 euro per maand. ’t Is maar dat u het weet!

Hoe heel anders zit mijn clubje ‘RK Muziekmakerij van de Schwung de Volle Blaos’ in elkaar, waarvan ik al 30 jaar voorzitter ben. Dat kost alleen maar. Volgens onze statuten die begraven liggen op het terras van Café Goossens op de Grote Markt, 'is de voorzitter, voorzitter van niks. Hij heeft als taak het openen en sluiten van de vergaderingen. Meer mag en kan van de voorzitter niet verwacht worden’.

Zo kan het dus ook.

Carolus

Meer columns lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: