[Column] Dè es so! Zomerse luchtkastelen

Nathalie
29 mei 2020
Zomervakantie. Na maanden zoals deze, verdient iedereen een luchtige zomervakantie. Een oplaadmoment ver verwijderd van deze COVID-zooi, want wat een rommel geeft dat. Zowel mentaal, fysiek als emotioneel. Het jaar 2020 dat cijfermatig veelbelovend begon, laat velen van ons ontgoocheld achter.

Toen Christus ruim twee millennia geleden het eerste levenslicht zag, begon onze westerse jaartelling. En sindsdien wordt alles voor dit ijkpunt internationaal aangeduid met B.C. (Before Christ). Sinds kort kan de afkorting ook dienstdoen als verwijzing naar een nieuw ijkpunt, namelijk ‘Before Corona’. Nee, twintig zal nooit mijn lievelingsgetal worden en zeker niet tweemaal achter elkaar. Dit jaar is absoluut niet voor herhaling vatbaar, ondanks dat we pas op de helft zitten.

Daar waar symmetrie normaal gesproken zorgt voor rust, orde en regelmaat, is het wederom de uitzondering die de regel bevestigt. Met de wetenschap dat dit voorlopig onveranderd zal blijven, moeten we roeien met de riemen die we hebben.

Echter, ver zullen we deze zomer niet komen. Gelukkig is vakantie vieren in Nijmegen niet bepaald een straf. Met de temperatuurstijging als gevolg van klimaatverandering waan je je ‘s zomers aan de Costa del Nimma. Liggend aan de Waal  met in de verte de adembenemende skyline met de iconische Stevenskerk. Zo nu en dan wordt dit beeld zachtjes verstoord wanneer er een vrachtschip doorheen vaart en een melodische rimpeling in het water aanbrengt. Met deze kleine suggestie van vloed en in de verte het geluid van schelle, lachende meeuwen, waan je even in de ‘Méditerranée’. Gelukkig zonder de bijbehorende kofferstress, maar spijtig genoeg ook zonder de voorpret.

Want wat is nou eigenlijk een Nijmeegse zomer zonder een goedgevuld Goffertpark met muziekliefhebbers? Zonder ’s werelds grootste wandelmars eindigend op de Via Gladiola en zonder festivalterrein met cultuursnuivers op ‘t Eiland?

Wellicht is het mogelijk om met verbeelding alle gemiste vooruitzichten als fata morgana’s op te laten doemen. Deze zomer is de luchtspiegeling ons lot. We zijn het na deze barre tijden verplicht aan onszelf en aan elkaar om er meer dan ooit het allerbeste van te maken. Als gladiatoren in een denkbeeldig volle arena bevechten we de onzichtbare vijand, terwijl in de verte het publiek scandeert en ons overlaadt met gladiolen…

Ave


Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column. 


Dit bericht delen:

Advertenties