Peters Peinzels (6): 'Shitzooi'

Het was maar een klein berichtje, met desalniettemin sterke weerhaakjes: In China krijg je in sommige publieke toiletten eerst reclamefilmpjes te zien voordat er toiletpapier beschikbaar komt. 

Dus stel je voor dat je in - zeg - Beijing loopt, ineens overvallen wordt door een overdaad aan Chinees eten en na lang zoeken een publiek toilet vindt; met een zucht van verlichting laat je de boel los, om dan te ontdekken dat je eerst een aantal filmpjes moet bekijken voor je de boel weer kunt schoonmaken. 

Jaren geleden was ik in China en de enige herinnering die ik heb aan een publiek toilet was een overdekte muur bij de Chinese Muur. Het was de bedoeling dat je met je benen aan de ene kant, en met je billen aan de andere kant van het muurtje ging zitten. Gelukkig was het winter en dus stervenskoud, anders moet de stank daar niet te harden zijn geweest. Ik geef toe, het is bijna tien jaar geleden dus er zal wel iets veranderd zijn aan de omstandigheden, maar mijn fantasie schiet tekort om me daar op een schermpje te zien staren in afwachting van een paar velletjes papier. Ergens moet er een team van marketingmensen op een dag bedacht hebben dat dit een goed idee zou zijn. Ongetwijfeld allemaal gezegend met wat ervaring en wellicht zaten ze zelf te vaak in volstrekte ledigheid op het toilet. Die ledigheid schreeuwde om vulling. 

In mijn geval zorgt mijn hoofd daar wel voor. Toiletbezoek nodigt immers uit tot wat contemplatie. Zo gaan mijn gedachten tijdens het zitten vaak langs de familie, vergeten verjaardagen, boodschappenlijstjes, de machinaties van de financiële instellingen en het recept voor de perfecte rendang. Genoeg stof tot nadenken dus. 

Een beetje marketingmens gruwelt van mensen die zelf nadenken. Dat moet ingeperkt, gestroomlijnd worden, allemaal richting de eigen kassa.

En dus zitten straks Chinezen op de pot, te kijken naar reclame voor Chanel, het jongste model Huawei telefoon, appartementen in een miljoenenstad (maar wel met een eigen toilet) of toeristische bestemmingen, in afwachting van dat verlossende stukje papier. 

De Romeinse keizer Vespasianus voerde ooit belastingen in op het gebruik van publieke toiletten, onder het motto: “ geld stinkt niet”. Maar aan dit idee zit wel een luchtje. 

E-mail Whatsapp Delen Tweet