We kennen het allemaal. De gehaaste ochtenden, de overvolle agenda’s, de stroom aan meldingen op onze telefoon. We zeggen het vaak: ‘Sorry dat ik niet gereageerd heb, het is zo druk.’ Of: ‘Ik wil écht weten hoe het met je gaat, maar…’ We reageren niet. Of pas dagen later. Of helemaal niet.
En ja – het is waar. Iedereen is druk. Maar waar zijn we dan zo druk mee? En belangrijker nog: wat zegt het eigenlijk, als je die woorden uitspreekt, voor jezelf én voor de ander? Daar wil ik vandaag even bij stilstaan.
Kleine gebaren, grote waarde
Wat ik vaak zie gebeuren: dat we door al die drukte de verbinding kwijtraken. Met anderen, maar ook met onszelf. We zijn zo gefocust op de volgende taak en wat we nog allemaal moeten doen, dat we niet meer écht kijken. Niet naar de buurman die een pakketje aanneemt voor je, de kassière die glimlacht, de buschauffeur die zorgt dat je goed thuiskomt, de vriendin die een spannende dag/week heeft en wel wat ‘succes’ kan gebruiken, een oprechte vraag hoe het met iemand is die je als vanzelfsprekend beschouwt, of een kennis die altijd voor je klaarstond.
Het zijn precies die kleine momenten van contact die maken dat we ons mens voelen. En juist die momenten schieten er vaak bij in.
Vriendelijkheid als kracht
Vriendelijkheid lijkt klein. Maar het effect is allesbehalve klein.
Uit onderzoek blijkt dat vriendelijke gebaren niet alleen de ander goed doen (daar kunnen we ons vast iets bij voorstellen), ze hebben óók direct effect op jouw eigen stemming en gezondheid. Ze stimuleren stoffen in je brein zoals oxytocine, serotonine en dopamine. Oxytocine wordt ook wel het ‘knuffelhormoon’ genoemd en speelt een rol bij binding en vertrouwen. Dopamine zorgt voor een goed gevoel, en serotonine is van cruciaal belang voor ons geluksgevoel. Veel moeilijke woorden achter elkaar, maar simpel gezegd: je brein beloont je voor iets en dat geeft ons een goed gevoel.
Maar er is meer. Onderzoek toont aan dat altruïstisch gedrag, iets doen voor een ander zonder er direct iets voor terug te verwachten, gekoppeld is aan een lager stressniveau, een lagere bloeddruk en minder ontstekingsactiviteit. En misschien wel de mooiste conclusie: vriendelijkheid is besmettelijk. Hoe vaker mensen het ervaren, hoe groter de kans dat ze het zelf ook doorgeven. Wat zou dat betekenen voor hoe we op de lange termijn met elkaar omgaan?
En toch vergeten we het vaak, of zijn de andere dingen die je druk maken, belangrijker. Terwijl het zo simpel kan zijn.
Een kleine keuze met grote gevolgen
Ja ik weet het, je bent druk, waarschijnlijk vandaag ook weer. Maar in die drukke, geautomatiseerde wereld van ons, kunnen we dus ook heel bewust kiezen voor vriendelijkheid. Het is een keuze die we elke dag, en zelf elk uur opnieuw kunnen maken. Het is niet iets groots, het is juist in dat kleine, alledaagse moment dat je het verschil kan maken.
Dus kijk vandaag eens bewust naar waar je jouw tijd aan besteedt en wil besteden. Waar wil je druk mee zijn? En is er misschien iemand die je uit gewoonte laat wachten of als vanzelfsprekend ziet. Daag jezelf uit (ook goed voor je eigen gezondheid, zoals je inmiddels weet!): bedenk twee leuke, kleine dingen, simpele gebaren, die je vandaag nog kunt doen of tegen iemand kunt zeggen om jouw leven en dat van een ander een stukje mooier te maken.
Want soms is precies wat iemand anders nodig heeft hetzelfde wat je zelf ook nodig hebt: een stukje verbinding en zachtheid, een kleine vertraging in ons drukke leven en een klein moment van samen zijn.
Want eerlijk is eerlijk: aan het eind van je leven krijg je geen medaille voor hoeveel of hoe snel je mails beantwoord hebt, voor hoe blinkend schoon je keuken was, hoe perfekt je gekookt had op die ene avond of voor hoe vaak je het woord ‘druk’ genoemd hebt.
Maar de mensen die je raakte met een beetje oprechte aandacht? Die herinneren het zich wél.
Vriendelijkheid kost geen drol.
Laatst vertelde iemand me over een verlies dat hij had meegemaakt. Hij had afscheid moeten nemen van zijn dierbare vriend. En die vriend zei altijd:
‘Vriendelijkheid kost geen drol en je krijgt het met rente weer terug’.
Die woorden zijn bij mij en bij vele anderen blijven hangen.
Laten we hem eren, door dat elke dag opnieuw waar te maken.
Voor onszelf. En voor elkaar.
Evelien
Evelien schrijft over psychologie, geluk en gezondheid, en werkt met mensen met een langdurige gezondheidsklachten – vanuit de overtuiging dat geluk mogelijk is, ook met beperkingen, en dat je daarin meer in handen hebt dan je soms denkt. Nieuwsgierig naar meer? www.chronischgelukkig.com
Chronisch Gelukkig is ook te vinden op Facebook en Instagram – volg de pagina’s voor nieuwe inzichten, tips en herkenning.
Lees ook de vorige column van Evelien