Peters Peinzels (2): 'Sportgoedkoop'

Ik geef meteen toe dat ik weinig warme gevoelens koester voor sportscholen. Het stinkt er te veel naar zweet en kunstmatig opgepompte ego’s, en als je pech hebt tref je er ook nog een trainer die je met tegeltjeswijsheden naar ongekende sportieve hoogtes probeert te slijmen: “Probeer, faal, probeer nog een keer en faal beter”, die categorie.

Maar de sportschool die sinds afgelopen vrijdag onder het vergrootglas van de arbeidsinspectie de media ligt, spant toch wel de kroon.

Okay, de schoonmakers van 'Saints & Stars' werden uitgebuit, kregen te weinig salaris en te veel uren, moesten hun  paspoorten inleveren zodat ze feitelijk geen kant meer op konden en ze moesten in ploegendienst slapen. Dat heet ook wel slavernij. Hoe triest ook, tot zover niks nieuws onder de zon: wie de kranten een beetje gevolgd heeft, weet dat wij dat in Nederland gewoon zo doen: mensen zonder rechten houden levert nu eenmaal spotgoedkoop personeel op, dat zeker niet de vakbond zal inschakelen. Veel tuinders en logistieke bedrijven kunnen daarover meepraten.
In de Quote-500 staan nogal wat personen die van het uitbuiten van personeel hun verdienmodel hebben gemaakt.

Een blik op de site van de sportschool had al een waarschuwing moeten zijn. “Welkom bij de tribe” is zo ongeveer het eerste wat je ziet. Tribe? Stam? Wat voor stam dan? Daar krijg je geen direct antwoord op. Wel staat er dat er 12 concepten zijn. En daar beginnen de paarse vlekken op te vlammen in mijn nek. Concepten. Een sportschool is volgens mij een gebouw waarin je onder hopelijk deskundige begeleiding jezelf in het zweet werkt, in de hoop er een gezond lijf en misschien zelfs een gezonde geest aan over te houden, in ruil voor een vaak niet kinderachtig bedrag.  Daar is niks conceptueels aan. Het doet me denken aan die restaurants waarbij het personeel vraagt “of we bekend zijn met het concept van de zaak”. Voor mij vaak een teken om de zaak meteen te verlaten. Ik weet niet beter of in een restaurant neemt een ober de bestelling op, de kok maakt het eten klaar en allemaal hopen we dat we een leuke avond hebben. Hoe ingewikkeld wil je het maken?

Afijn, zo niet de sportschool in kwestie, die mij lid van een tribe wil maken, via 12 concepten en een Flagship Club. Geen idee wat dat is, maar gezond voor je geest kan het niet zijn. Het bedrijf belooft me een “euforische wedergeboorte”. Het is inderdaad zo belachelijk als het klinkt.
En alsof dat nog niet genoeg redenen zijn om de site weg te klikken en naar de dichtstbijzijnde kroeg te hollen voor een paar stevige, calorierijke biertjes met een schaaltje bitterballen, zwatelt het bedrijf over “holy recovery”, “holy wellness”, “holy yoga” en wat voor onzin ze nog meer aanbieden. Nog los van alle peperdure heilige drankjes vol aardse mineralen; dat zal dus wel gewoon kraanwater met een kleurtje zijn.
Ze verkopen er geen sportlessen maar concepten en zoals iedereen weet die het verstand nog niet heeft weggesport, bestaan die vooral uit veel te dure gebakken lucht. Die mensen zouden hun schoonmoeder en kinderen nog tot een concept bombarderen als ze denken daar geld uit te slaan.

Als je het geld aanbidt als afgod, dan is het niet zo raar om elk onderdeel van je school heilig te noemen. En dan maar bidden dat je klanten inderdaad de sukkels zijn waar je ze voor houdt.

Lees hier de vorige Peinzel van Peter.

---

Dit bericht delen: