Peters Peinzels (1): 'Serieus?'

Ik had het moeten weten, maar werd toch overvallen door de campagne van SIRE over 50-plussers. Of moet dat zijn: vóór 50-plussers? Want dat was me niet helemaal duidelijk.

Hoe dan ook: een obesitastype werd thuis opgepakt door – uiteraard – jonge mannen in zwarte begrafenispakken, in een begrafenisauto gezet en vervoerd naar iets wat door al die context meteen bij mij de associatie met een crematorium opriep. Om daar aan te sluiten bij een salsales.

Boodschap: je bent nooit te oud om, ja, om wat eigenlijk? In elk geval heb ik meteen de sloten op mijn buitendeuren nagekeken want ik moet er niet aan denken om op zo’n manier bij wat voor les dan ook terecht te komen.

Volgens SIRE voelen de meeste mensen van boven de 50 jaar zich niet serieus genomen door de samenleving. Dat is ook alweer zo’n zin waar je wel even op mag kauwen, als het kunstgebit dat tenminste toestaat.

Mensen nemen andere mensen serieus, of niet. Maar hoe je kunt aantonen dat een samenleving 50-plussers niet serieus neemt, geen idee. Ik heb er geen cijfers op nageslagen, maar volgens mij zitten de meeste boomers in die leeftijdscategorie en ik lees niet anders of diezelfde boomers drukken een veel te zwaar stempel op de samenleving: in de politiek, de media, de cultuur, de huizenmarkt. Gelukkig niet in de sport.

Het gevoel niet serieus genomen te worden, of nog erger: niet gehoord, dat gevoel zouden we langzamerhand moeten gaan beschouwen als immaterieel cultureel erfgoed. We hebben er tal van politieke partijen aan te danken en ook nogal wat kerkelijke stromingen. Zodra iemand het niet eens was met de dominee, begon hij al snel een eigen kerk met eigen volgelingen. Geen mooier gelijk dan het eigen gelijk, ook al galmt dat in een verder leeg kerkgebouw.

Hoe dan ook, blijkbaar moet ik, als zeer ervaren 50-plusser, vooral niet denken dat ik afgeschreven ben, maar dan moet ik wel als de wiedeweerga mijn huis en de deur uit. Dat is de boodschap van het reclamebureau.

Het is de betutteling die me nog het meest irriteert. Het vingertje, ook al zo’n immaterieel cultureel erfgoedding, dat naar mij wijst en zegt: “gij zult niet achter de geraniums zitten, met een goed boek en een radiozender op de achtergrond.”

Ik zou graag zien dat er meer 50-plussers thuis bleven, al dan niet bij die geraniums. Dat mogen van mij ook orchideeën zijn, of bananenplanten. Bij elk bezoek aan een museum, filmhuis of concert domineert juist deze leeftijdsgroep en zorgt er voor dat ik lang van te voren al kaartjes moet reserveren.

Het was, meen ik, de Franse filosoof Michel de Montaigne die in de 16^e eeuw al wist dat de meeste ellende in de wereld wordt veroorzaakt doordat mensen niet gewoon thuis kunnen blijven. Maar daarover hebben de hippe mensen van het hippe reclamebureau van SIRE het niet.

---

Dit bericht delen: