[column] LS 'Weer normaal'

De Vierdaagsegekte hebben we achter de rug. De podia zijn afgebroken, de DAR heeft de stad schoon geveegd en een paar verfrissende regenbuien verdreven de laatste pislucht. Nijmegen ontwaakt uit haar roes en wordt weer normaal.

Het was een week van superlatieven. Nog nooit haalden zoveel lopers de finish, nog nooit waren er zoveel feestvierders in de stad die genoten van de talloze artiesten en het aangeboden vermaak. De Vierdaagseweek blijft toch de week waarop Nijmegen zich op de kaart zet.

De kopstukken van de organisatie burgemeester Bruls, marsleider Sackers en feestbaas Bouwmeister haalden na afloop opgelucht adem. Behalve wat kleine organisatorische onregelmatigheden en incidenten werd de feestvreugde niet verstoord door agressie, opstootjes en excessief geweld. De veiligheidsdiensten en de honderden vrijwilligers wisten letterlijk alles in goede banen te leiden. Chapeau! Geen gemakkelijke klus met meer dan een miljoen bezoekers. Voor iemand met kwade bedoelingen liggen de kansen op dit voor iedereen gratis toegankelijk feest - op het eerste oog - immers voor het oprapen. Op het eerste oog dan. Achter de schermen hielden de veiligheidsdiensten alles en iedereen goed in de gaten. In positieve betekenis was ‘Big Brother  watching you’!

Op het Trajanusplein werden de vlaggen van De VS en Israël neergehaald. De activisten haalden ook de vlaggen van Finland en Liberia omver. Dat alleen al getuigt al van een gebrekkige algemene ontwikkeling van deze mensen. De wit-blauwe `blauwekruisvlag` van Finland symboliseert toch heel wat anders dan de blauwe Davidsster op die van Israël. De vlag van Liberia is gebaseerd op de Amerikaanse vlag. Deze keuze werd gemaakt omdat vrijgelaten slaven uit de VS zich sinds 1822 in Liberia vestigden.

Ook werden er op donderdag op de Kwakkenbergweg door activisten nepbommen en spandoeken opgehangen als protest tegen de oorlog in Gaza en de voortgaande militarisering. Dit leidde tot veel ergernis onder de lopers, omdat de mars na de zware Zevenheuvelenweg met de finish in zicht een kwartier lang werd stilgelegd.

Erg overtuigend zijn deze acties niet meer. Het overgrote deel van de Nederlandse burgers zijn al geruime tijd felle tegenstanders van het genocidale geweld van Israël jegens de Palestijnen. Al die mensen zijn al ’om’. De druk vanuit de maatschappij en de politiek om Israël stevig aan te pakken wordt alsmaar groter. Militarisering? Als het aan Poetin ligt is zo`n internationaal verbroederingsfeest als onze Vierdaagse ondenkbaar.

De Vierdaagse is allesbehalve een militaire parade. Het aantal meelopende soldaten is door de jaren heen gemaximeerd tot 1500 deelnemers per detachement en wapens worden er al lang niet meer meegedragen.
De tijd van Hava Nagila gezongen door de mooie meiden van de IDF en duizendkoppig meegezongen door het Vierdaagsepubliek is al sinds 1965 voorbij.

Tijdens het wandelen wordt er trouwens steeds minder gezongen. Het ‘potje met vet’, ‘o, du schöner Westerwald’ en ‘it`s a long way to Tipperary’ zijn verdwenen en door meelopende militaire groepen uit alle landen ingeruild voor `push, push, push a little harder`. Door de techno-herrie uit overgrote boxen langs de kant valt er met zingen trouwens weinig lol te beleven. Individuele wandelaars zingen al helemaal niet meer. Ze lopen in de regel strak vooruitkijkend stug verder en bijten zo de ene na de andere meter al hun persoonlijke zorgen en pijntjes weg. O wee, als je even niet zo vrolijk kijkt. Dan ben je voer voor de ‘deskundigen’ van de massaal aanwezige media die je voor een `diepte-interview` uit de colonne plukken en voor draaiende camera`s vragen stellen als: ‘Hoe is het nou?... Hoe gaat het met de blaren?... Haal je de eindstreep wel?... Heb je nog leuke mensen ontmoet?… De hoeveelste keer loop je mee?... Doorzetten hè, wie wil je nog de groeten doen en dat kruisje en pilsje na de Via Gladiola heb je echt verdiend!’
Tja, voor zo`n draaiende camera wil je je dan niet laten kennen en tover je voor het thuisfront, ondanks brandende poten in soppende sokken, een grote grijns op je smoel en geef je de verwachte antwoorden. ‘Volgend jaar weer, misschien wat meer trainen.’

Volgend jaar weer. Dat zien we dan wel. Voorlopig is alles in Nijmegen weer normaal. Voor zover als mogelijk dan. Maar de vakantie duurt nog een paar weken zodat het nu betrekkelijk rustig is. Onze politici zijn op reces en vanuit het stadhuis is er weinig vuurwerk te verwachten. Afgezien van wegomleidingen, aangekondigde of juist niet aangekondigde bouwopstakels is het betrekkelijk rustig op de weg. Op de parkeerplaatsen aan de Houtlaan ontbreken zelfs de auto`s met Duitse nummerborden. Ook de Radboud Universiteit heeft immers vakantie. De inwoners van Brakkenstein vinden zowaar weer een parkeerplek voor de eigen deur!

Geniet er maar van zo lang het duurt. Over een paar weken is alles weer normaal. In de opmaat naar de verkiezingen begint het politieke gekrakeel weer, storten de beleidsambtenaren hun adviezen opnieuw over ons uit en krijgen we vanzelfsprekend van alles voor onze kiezen waarover we als vanouds heerlijk kunnen nuilen.

Heb je nog wat centen over en wil je nog even verder feesten, dan word je op je wenken bediend. Alleen al in augustus kun je terecht op het TAPT-festival, We love the 90`s, De Hollandse Zomer en Het Nest Festival.

In onze stad is dat allemaal heel normaal!

Carolus

Meer columns lezen van Carolus? Lees hier zijn voorgaande column.

---

Dit bericht delen: