[Column] Evelien Gubbels: 'Zoektocht naar Chronisch Geluk' (17) – De langste dag van het jaar, een zomers ritueel om los te la
Gisteren was het alweer de langste dag van het jaar. In Spanje wordt dit moment morgen uitbundig gevierd met San Juan. Op het strand worden vreugdevuren ontstoken, mensen nemen eten en muziek mee en er wordt gelachen, gezongen en gedanst. Volgens de traditie spring je over het vuur om een wens te doen. Als je 3 keer springt zuiver je jezelf van je zonden. Wie ’s nachts de zee in gaat en over een golf springt, spoelt de slechte geesten van zich af. Een soort ritueel van loslaten en opnieuw beginnen. En dat zette me aan het denken.
Een moment van bezinning
Het feest deed me namelijk denken aan onze eigen oudejaarsavond: het moment waarop we goede voornemens maken. Inmiddels zijn we halverwege het jaar. In januari schreef ik al over hoe belangrijk het is om eens anders naar je doelen te kijken. Nu, halverwege het jaar, lijkt het me een mooi moment om daar weer even bij stil te staan. Niet om jezelf streng af te vragen of je je goede voornemens volgehouden hebt, maar als een liefdevol, aandachtig duwtje in de richting van het leven dat je wilt leven.
Want waar sta jij nu, zes maanden na januari? Wat had je jezelf toen gewenst? En leef je nog steeds in lijn met wat je echt belangrijk vindt?
Ik zie het bij mijn patiënten met gezondheidsklachten vaak: plannen lopen zelden zoals we hadden gehoopt. Iedereen met een beetje levenservaring weet dit eigenlijk wel. Het kan frustrerend zijn, maar het is ook oké om gaandeweg te ontdekken dat de plannen die je maakte nu niet (meer) bij je passen. Het is oké als iets anders loopt dan je had gehoopt, want dat hoort bij het onderweg zijn. En daar kom je alleen achter door stil te staan bij wat je echt belangrijk vindt.
Een nieuw begin
Elke dag kan en mag een nieuw begin zijn. Maar ervaring leert dat we toch niet elke dag daadwerkelijk zo zien. Daarom is misschien deze langste dag van het jaar, die de Spanjaarden zo groots vieren, een goed moment om opnieuw even stil te staan en te kiezen.
Je kunt er voor kiezen om naar de rest van het komende jaar te kijken, maar ik stel voor dat we het dit keer klein en behapbaar houden: Wat wil jij deze zomer ervaren? Wat gun jij jezelf de komende dagen en wat is nu op dit moment belangrijk voor je?
Wat wil jij loslaten?
En wat als we deze langste dag óók in onszelf zouden vieren?
Stel je eens voor dat jij – net als bij San Juan – iets mocht loslaten. Een overtuiging die je niet meer helpt. Een schuldgevoel. Misschien een streng stemmetje in je hoofd dat zegt dat je jezelf moet bewijzen, of alles altijd ‘goed’ moet doen. Wat zou er dan ruimte krijgen? En wat zou kunnen verdwijnen?
De eerste stap
Die tradities zijn natuurlijk een mooie symbolisatie en een gezellig samen zijn, maar je hoeft er echt niet persé voor over een vuur te springen of naar het Spaanse strand te gaan. Want ook zonder vuur of golven kun je stilstaan bij wat je wil loslaten. Misschien is deze langste dag van het jaar, juist het perfecte moment om jezelf een klein ritueel te gunnen.
Dus laat het deze keer niet alleen bij het lezen van dit artikel. Door het op te schrijven geef je jezelf de ruimte om echt iets te veranderen. Door het op te schrijven maak je het concreet. Je zegt daarmee eigenlijk tegen jezelf dat je jezelf belangrijk vindt. Dus wat houd je nog tegen? Wat gun je jezelf deze zomer? En wat laat je graag achter je?
Soms begint iets nieuws of iets moois simpelweg met even stil durven staan!
Evelien
Evelien schrijft over psychologie, geluk en gezondheid, en werkt met mensen met een langdurige gezondheidsklachten – vanuit de overtuiging dat geluk mogelijk is, ook met beperkingen, en dat je daarin meer in handen hebt dan je soms denkt. Nieuwsgierig naar meer? www.chronischgelukkig.com
Sinds kort is Chronisch Gelukkig ook te vinden op Facebook en Instagram – volg de pagina’s voor nieuwe inzichten, tips en herkenning.
Lees ook de vorige column van Evelien
Dit bericht delen:
Advertenties
