[Column] Evelien Gubbels: 'Zoektocht naar Chronisch Geluk' (12) Leef jij, of besta jij? Iedereen maakt het mee. Maar wat doe jij als het leven je stilzet?

Het leven bestaat uit vele facetten, en veel daarvan is onzeker. Wat veel mensen zich echter niet realiseren, is dat we maar één kans krijgen om er iets van te maken. Leef jij jouw leven? Kies jij waar jij je tijd écht aan wilt besteden? Of besta je – en ga je er als vanzelfsprekend doorheen, zonder er bewust bij stil te staan? Een vraag die velen zich pas stellen wanneer het leven hen dwingt om stil te staan.

Een gemiddeld mens lijkt meer tijd te besteden aan het plannen van een vakantie dan aan het nadenken over wat hij of zij werkelijk uit het leven wil halen. Denk jij weleens na over hoe je je leven wilt leiden? Of lijd jij je leven, van dag tot dag?

Soms gebeuren er dingen die je niet zag aankomen. Het verlies van een dierbare, gezondheidsproblemen, financiële tegenvallers - of andere gebeurtenissen die je wereld op zijn kop zetten. Juist op zulke momenten worden mensen geconfronteerd met fundamentele vragen: Hoe wil ik eigenlijk leven? Wat vind ik écht belangrijk? Leef ik mijn leven, of word ik geleefd?

Natuurlijk heb je niet alles voor het kiezen in het leven. Maar de manier waarop je met een situatie omgaat, is wél jouw keuze. En dat besef komt vaak pas na een ingrijpende gebeurtenis. Terwijl je in feite elke dag opnieuw de kans hebt om te kiezen - of het nu om grote of kleine keuzes gaat.

Een woord dat vaak opkomt in gesprekken over omgaan met tegenslag, is acceptatie. Een klein woord, maar zo complex. Vooral als het leven je iets voorschotelt dat je liever niet had willen meemaken. Acceptatie is dan geen gemakkelijke opgave.

Wat is acceptatie eigenlijk? Dat is een vraag die ik vaak bespreek met mijn patiënten. Een belangrijk inzicht is dat acceptatie níét betekent dat je het eens moet zijn met wat je overkomt. Er zijn dingen in het leven waar we fundamenteel niet achter kunnen of willen staan. Acceptatie gaat niet over instemming - het gaat over je verhouding tot een probleem.

En je verhouden tot een probleem is een proces. Een beweging, geen eindpunt. Het vraagt dat we het bekijken vanuit een breder spectrum dan alleen dat ene woord. Aan de ene kant van dat spectrum staat verdrinken in wat je overkomt - volledig opgeslokt worden, zonder ruimte voor iets anders. Aan de andere kant: verdringen, doen alsof het er niet is.

Zoals we de afgelopen weken al spraken over balans, komt ook hier dat woord weer terug. Kun je ruimte maken voor verdriet, boosheid of angst - én tegelijk open blijven staan voor de lichtpuntjes van de dag? Kun je voelen wat er te voelen is, en tóch een stap zetten richting het leven dat jij wilt leiden? Kies jij waarvoor je wilt leven en waar je je op wil focussen?

En stel dat je vandaag besluit: ik ga kiezen voor mijn leven.
Wat verandert er dan?

Iedereen maakt wel eens dingen mee die je liever niet had willen meemaken. Of het nu een groot verlies is, een chronische ziekte of iets anders. Juist in deze momenten ligt soms ook de uitnodiging om opnieuw te kiezen - en jezelf en je leven opnieuw te ontdekken: besta je, of lééf je?

En laten we even heel eerlijk zijn: we hebben het hier over situaties die je stilzetten. Die je dwingen om na te denken over het leven. Maar waarom zouden we wachten tot we stilgezet worden?

Wat kun jij vandaag al doen om het leven meer te léven?

En weet je - je hoeft dit niet alleen te doen.
Ik ga dagelijks met mensen in gesprek over precies deze vragen. Over acceptatie, over omgaan met wat het leven op je pad brengt, en over hoe je weer richting kunt geven aan je eigen leven. Soms zit dat in kleine opdrachten of oefeningen, soms in een ander perspectief. Maar het effect is vaak groots: mensen voelen zich meer verbonden met zichzelf, ervaren meer rust, en zelfs meer geluk.

Want geluk zit niet altijd in grote veranderingen. Soms begint het met een klein stapje. De keuze om vandaag een beetje meer te leven.

Evelien

Lees hier de vorige column van Evelien

Ps. Wil je hier mee aan de slag? In mijn online cursus werk ik samen met deelnemers aan een visueel schema dat laat zien hoe je je kunt verhouden tot wat je overkomt (denk aan verdringen, verdrinken, of... accepteren.)

Ik stuur je dit schema graag gratis toe. Je kunt het gebruiken om jouw eigen situatie te verhelderen.

Stuur een mailtje naar chronischgelukkig@gmail.com of vul het contactformulier in op mijn website (www.chronischgelukkig.com)

---

Dit bericht delen: