[Column] 'Meelkers Malingen': 'Onstuimigheid en Politiek’

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

Vorige week teisterden imposante donderwolken de Waalstad. De foto's gingen viraal, maar grote hoosbuien bleven in Nijmegen uit. Van 1785 onterechte beboete snor- en bromfietsers op de Waalkade werden de bekeuringen ongeldig verklaard. Dancefestival Emporium bleef nagenoeg droog. Op het universiteitsterrein beleven de pro-Palestina-demonstraties in tegenstelling tot die in Amsterdam rustig. Een verzameling gebeurtenissen die gemakkelijk anders had kunnen verlopen. Het bleef ons allemaal bespaard in de betrekkelijk rustige Keizersstad.

Waar je ook woont, wij zijn allemaal kiezers en wederom toeschouwers van een partijpolitieke polonaise. Hossend op de melodie van een nauwelijks doorgerekend hoofdlijnenakkoord, zijn de vier componisten op zoek zijn naar een dirigent die het dweilorkest wil gaan leiden. Heel Nederland vroeg zich af wie de tweede viool of zelfs triangel zou willen spelen in een orkest waar de vier componisten met elkaar hebben afgesproken om vanuit de Kamer mee te luisteren.

Het is afwachten of zij er in slagen niet af en toe met een digitale paukenslag het ritme van de dirigent te willen overheersen. Met hun opmerkingen en berichten hierover maken zij meer indruk dan een week lang alle praattafels bij elkaar. Op de landelijke media schoven in wisselende samenstelling veelal dezelfde gezichten aan. Deze deskundigen met hun eigen inzichten kwamen voor de zoveelste keer  met herkauwde fragmenten en dichte deuren of open deuren. Iedere redactie had nog een andere lange lijst waar zo`n beetje iedereen voorbij kwam behalve Johan Derksen, die het zichzelf al grappend aan zijn eigen borreltafel wel zag doen.

De oppositie weet het in ieder geval zeker. Er staat ons land een zware tijd te wachten vol met kommer en kwel. In plaats van de pijlen te richten op de enige partij die de afgelopen jaren in het centrum van de macht zat, namelijk de VVD, is het steevast vooral de PVV die het moet ontgelden. Dat spreekt allerminst van vertrouwen. Dat vertrouwen heeft de kiezer al helemaal niet in de politiek van het Nieuwe Links. Daarmee ook niet in de meerderheid van de mensen die anders hebben gekozen dan op de oppositiepartijen. Alles behalve verbindend. Degene die van deze verzameling aan wantrouwen voor ons land een drinkbare cocktail moet gaan mixen, verdient wat mij betreft veel succes. Ik hoop wel dat de ingrediënten voor verdere polarisatie in de diepvries blijven.

Lees hier de vorige column van Meelker

---

Dit bericht delen: