[Column] 'Meelkers Malingen': ''Glazen herberg'

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

Ooit was er een tijd van andere resolutie voordat iedereen altijd over alles iets digitaal kon delen.

En wij delen wat af met zijn allen. Van kattenplaatjes tot ongenoegen, van zelfgekozen superieure idealen tot digitaal aangedikte ijdelheid. Deze filters zijn zo dominant dat ze bij sommigen het nieuwe schoonheidsideaal zijn. Geen enkele cosmetische ingreep gaat te ver.

Vroeger was de spiegel het grootste martelwerktuig, tegenwoordig is die vervangen door draagbare vensters waarmee wij iedereen laten meekijken in onze verlangens.

Anders dan bij de ouderwetse spiegel projecteren algoritmes verlangens terug waarvan wij het bestaan niet eens kennen. Het lijkt alsof wij er met deze moderne middelen eerder in slagen onze verschillen te vergroten dan samen weerstand te bieden aan de uitdagingen van onze tijd.

Je zou ook denken dat met alle technologie wij over harde cijfers zouden kunnen beschikken. Maar wie zich verdiept in één van de vele crises, zal zich verwonderen over hoe vaak deze cijfers veel minder hard zijn dan degenen die er meelopen te zwaaien ons willen wijsmaken. We worden bedolven onder statistieken en modellen als een digitale mist die onze idealen verhult.

Er dreigt er een vorm van vervlakking en als wij te veel leunen op cijfers, prognoses en ramingen, gaat de context verloren. Achter iedere eenheid zit een verhaal, met het verliezen van deze verhalen verliezen wij ook het onderling begrip.

De decembermaand is het een tijd waarin de herbergen vol zijn. Zelfs in de stal is er geen plaats meer en lijkt er geen ruimte meer te zijn voor hen die dat nodig hebben.

Het is wachten tot de os en de ezel helemaal klaar zijn met alle koningen en wijzen uit welke windstreek dan ook. Herders plaatsen hun spreekwoordelijke konten tegen de kribbe.

Mariken van Nimwegen viel zowaar met sokkel en al een gat in de markt toen ook zij moest verhuizen voor een glazen huis waarin onder andere een onderbroek van Gerard Joling zal worden geveild voor het goede doel. Ik vraag mij af of al dat glas en al dat geld een verschil gaan maken wanneer het incasseringsvermogen van onze samenleving zo fragiel lijkt als een kerstbal.

Lees hier de vorige column van Meelker.

---

Dit bericht delen: