[Column] Een fijne lay-low kerst dit jaar

Maud van der Vegt
1 december 2022

Lieve mensen, het is december! Kerst in Nijmegen. De versiering hangt al door de Lange Hezelstraat. Nu is de enige vraag: wil je bij kamp kerst of kamp ik-haat-kerst horen? Om deze keuze wellicht iets draaglijker te maken, som ik de voor- en nadelen even netjes voor u op.

Maar eerst, eerst moeten we het heel even over Sinterklaas hebben: het voorgerechtje. Ik heb er altijd van gehouden. Bij ons thuis was Sinterklaas best een ding, we vierden het met de hele familie en de goedheiligman zelf kwam langs. Op dit moment werd de hele familie te kakken gezet. Mijn moeder had namelijk van tevoren de vuile was opgehangen in het grote boek van Sinterklaas.

Als alle familiaire Sinterklaas-perikelen achter de rug zijn, komen de familiaire Kerst-perikelen naar boven. Hoewel bij veel mensen dit eigenlijk eerder over schoon-familiaire Kerst-perikelen gaat. Echter kan ik daar niet over mee praten, ik heb al sinds het prille begin van de eeuw geen schoonfamilie meer gehad. Mis ik iets?

Het eerste nadeel van kerst is relaties. Er bestaat werkelijk geen goede optie. Ben je single? Dat wordt janken met een bak ijs heel december. Ben je aan het daten? Tja, jullie zullen het vast niet eens zijn over of je het al aan de familie wil vertellen of niet. Heb je een stabiele relatie? Dan zullen we nog wel zien hoe stabiel die relatie is als de hele schoonfamilie komt racletten.

Het tweede nadeel is verplichte familie. Familie waar je heen moet die ook nog eens vragen naar je relatie-status en studie-progressie. Over beiden heb ik het liever niet. Lekker rond de tafel zitten, kijken wie zoet is. Toch krijgen de meesten uiteindelijk nog de roe. Dronken worden helpt dan op de dag zelf nog redelijk, maar dan denkt de familie weer dat je een alcoholprobleem hebt.

Maar, het kan ook leuk zijn. Kerst hoeft geen verplichte ellende te zijn. De dagen kunnen besteed worden zoals je die zelf indeelt, toch? Het hoeft geen live, laugh, love te zijn onder een mistletoe waar je vervolgens precies die éne tante een kus moet geven.

Ik stem namelijk voor een lay-low Christmas. Een kerst waarvan minder eisen worden gesteld, die eigenlijk alleen bestaat uit wat vrije dagen. Versier het huis zoals jij dat wil, of niet. Nodig mensen uit waar je close mee bent, als dat alleen je gezin is of alleen je huisgenoten is dat helemaal prima. De ‘inner-circle’, noemen ze dat.

Natuurlijk zal er wellicht één bezoekje tussen zitten die niet helemaal op je verlanglijstje stond maar wel nodig is. Dat snap ik. Bijvoorbeeld familie van je partner, ook zo rot als je niet mee wil. Maar dat hoeft de hele kerstperiode toch niet te verpesten? Als je mensen heel blij maakt door die ene avond aanwezig te zijn, doe het dan voor die mensen.

Kerstmoraal van dit verhaal: niks hoeft en alles kan. Maar ben je vrij? Geniet van je vrije dagen en maak er een fijne sfeer van, of dat nou kerst-achtig is of niet. Zelf heb ik de slingers al opgehangen, want: het leven is een feestje, maar de slingers moet je zelf ophangen. Dat zegt mijn oma altijd, met wie ik wél erg graag onder de kerstboom zit.

Lees hier de vorige column van Maud.


Dit bericht delen:

Advertenties