[Column] LS Kermis

Bent u al geweest? De zon laat zich weer zien, er zijn veel leuke attracties en het is met een verwachte 200.000 bezoekers oergezellig.

Of laat u de kermis bewust links liggen, moet u niks hebben van al dat gedraai, de als behendigheidsspelletjes gecamoufleerde goktenten en de oorverdovende herrie die over u wordt uitgestort? Misschien haalt u uw neus wel voor op voor dit simpele volksvermaak en hebt u het afgelopen weekend vrijkaartjes geregeld voor het Grondfest, dat met talloze serieuze evenementen de burger wat meer democratisch bewustzijn trachtte bij te brengen.

Zo`n democratiekermis kan alleen maar met door de belastingbetaler gesponsorde vrijkaartjes. Stel je eens voor dat je in deze tijd voor een democratiekaartje ook nog geld moet uitgeven!

Vrijkaartjes zijn er op de kermis niet bij. Een bezoekje aan het mobiele attractiepark kost je al gauw zo`n 50 euro per persoon, de zak oliebollen, het bosje paling en de zuurstok voor thuis niet meegerekend. Daar kun je de kachel behoorlijk van laten branden, boodschappen doen en een week lang zelfs 10 minuten onder de warme douche!

Dure hobby, zo`n kermisbezoek. Ik gun het iedereen en wat is er mooier om als kind aan de hand van je ouders of grootouders je ogen uit te kijken aan al dat flitsend schoons. Je mist toch wat als je later niet op de kermis kunt terugkijken.

Toen ik nog een jungske was, gingen we er met ons gezin elk jaar één avond naar toe. Natuurlijk mochten we in de draaimolen, bussen gooien en touwtje trekken. Telkens weer een uitdaging met als hoofdprijs zo`n mooie grote beer, pop, of speelgoedgeweer die hoog in de fluwelen coulissen hingen. Maar de touwtjes van die kostbaarheden kregen wij nooit in handen. Die waren er alleen voor de kinderen van de burgermeester als er tenminste een fotograaf van de Gelderlander in de buurt was. De prullaria voor het gewone volk lagen uit het zicht achter een hoge plank.

De mooiste herinneringen heb ik aan de tenten met speciale attracties, waar je met veel tamtam naar binnen werd gelokt; de vlooientent, de dikke dames, mr. Volta waar de vonken afvlogen, de vrouw met drie hoofden of die andere zonder hoofd, de ronkende motoren van de steile wand, de bokstent, waar stoere mannen uit het publiek werden uitgedaagd om het tegen kampioenen op te nemen.

 De Afrika-show waar een schaarsgeklede `bange` blanke dame als soepvlees in een dampende pot verdween en door zwart geschminkte `kannibalen` met botjes door neus en oren haast met huid en haar werd verzwolgen. Haast, want gelukkig was een iele Tarzan altijd de redder in nood.

En dat net zoals bij die andere voorstellingen 9 dagen lang en zeker 8 keer per avond en altijd verzekerd van een bomvolle tent.

De waarzegster beloofde doorlopend iedereen een lang, gelukkig en gezond leven van wel zeventig jaar, als tenminste de levenslijnen in je hand doorliepen. Uiteraard deden ze dat altijd.

Tenslotte mochten we een ritje op de pony maken. Zo`n 15 pony`s sjokten dan op en neer langs het Kelfkensbos of door de Hertogstraat en `hoog te paard` was je op anderhalve meter van de grond Ivanhoe, Old Shatterhand of Napoleon.

Later op de middelbare school werden er andere attracties favoriet. De rups, waar er onder het zeil spannende dingen zouden gebeuren. Maar er gebeurde helemaal niks, ook niet na meerdere ritjes!

De schoolpauzes brachten we door in de botsautootjes op Kelfkensbos. Die duurden dan steevast langer dan normaal, totdat de directeur verscheen en met `het is afgelopen` de stroom hoogstpersoonlijk uitschakelde.

Nostalgie. Mijn kermis van toen kan nu niet meer en is ondenkbaar. Verboden door woke en wet en verdrongen door een stortvloed van simpel vermaak via tv en internet. Voor de kop van jut en de schiettent hoef je niet meer naar de kermis. Tegen de capriolen en de losse flodders van het Haagse politieke rariteitenkabinet kan geen kermisattractie op.

Op de kermis van nu is het gedraai, het gegraai en de herrie gebleven en die is met 200.000 bezoekers nog steeds in trek. Maar hoe lang nog? Kermisbezoek is geen eerste levensbehoefte dus een kermistoeslag zit er niet in. Sterker; als je de kermis nog kunt betalen heb je volgens mij geen toeslagen nodig.

Het moment is nabij waarop Rob Jetten de stekker uit de elektriciteitslurpende attracties haalt en de kermis op zwart gaat.

Carolus viert met wat vrienden de inmiddels geschrapte Dolle Maandag. Dat was vroeger de laatste en leukste dag van de kermis, waarop iedereen vrij nam en in de kroegen de beentjes buiten zette.

Dus, zo lang het nog kan, op naar het verwarmde terras voor een paar biertjes met een broodje paling.

De oliebollen sla ik over. Dan beginnen mijn ingewanden te draaien en kom ik van een koude kermis thuis.

Carolus

Meer lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: