[column] LS Droomberoep

Zijn vader staat trots achter hem. Daar doet hij het voor. Daarvoor werkt hij zich dag en nacht in stront en bagger helemaal krom tussen zijn beesten in de verzuurde grond. Daarvoor is hij torenhoge schulden aangegaan bij de bank om zijn bedrijf toekomstbestendig te houden en te voldoen aan de alsmaar strenger geworden stikstof- en fosfaateisen en al het andere onheil dat er vanuit Den Haag en Brussel over hem en zijn bedrijf wordt uitgestort. Daarom is hij nu voor alles blokkeerboer.

Bij deze beelden op tv kreeg ik een déjà vu. Een eigentijdse uitgave van Bartje, die ontevreden tegen zijn ouders roept: `ik bid niet veur brune bonen`. Het vanzelfsprekende eeuwenlange gebed voor een bordje niet te pruimen bruine bonen pikte Bartje niet langer.

Maar voor het Bartje van 2022 is zijn perspectief als `boer` nog heel vanzelfsprekend. Net zo vanzelfsprekend als voor zijn leeftijdgenootjes die brandweerman, piloot, voetbalprof, actrice, chirurg of architect willen worden.

Wie heeft er als kind nou geen droomberoep? Naarmate kinderen ouder worden verandert het droomberoep of verdwijnt het uit beeld: 90% van de brugklassers weet echt niet wat ze worden willen.

Vanaf klas twee en drie van de middelbare school ondergaan ze een batterij aan studie- en beroepskeuzetesten die allemaal toegespitst zijn op de vragen: wie ben ik, wat wil ik en wat kan ik?

En dan vallen er al snel heel wat geromantiseerde droomberoepen af. Wereldwijs ontdekken de pubers dat je er geen droog brood mee kunt verdienen, dat je er misschien wel verrekte lang voor moet studeren of dat je de nodige kennis en vaardigheden mist. Zonder verstand van wiskunde en een paar goede ogen word je geen piloot en als je niet al op jonge leeftijd gescout wordt, kun je een carrière als voetbalprof wel vergeten!

Bij velen slaat de twijfel dan pas echt toe. Die is echt niet verdwenen als ze aan een vervolgopleiding beginnen: één op de drie heeft het na een jaar gezien, verandert van richting of gooit de handdoek in de ring. De meesten komen gelukkig toch goed terecht in een beroep waar ze de kost mee kunnen verdienen, uitgedaagd worden en leuke collega`s ontmoeten. Meestal is dat niet het droomberoep uit de kinderjaren, maar iets totaal anders. Steeds vaker is dat in een baan die een paar jaar geleden nog helemaal niet bestond. Met een vingerknip komen en verdwijnen beroepen. Je leven lang hetzelfde beroep uitoefenen is iets uit de oude doos.

Terug naar Bartje. Als Bartje later meer dan bruine bonen wil, wordt hij als boer gedwongen nog efficiënter te werken, tegen de klippen van de hel te moderniseren, te automatiseren, schulden te maken en de keiharde concurrentie aan te gaan met de weinige overgebleven concurrenten.

Hij kan ook besluiten bio-boer te worden in de hoop dat de consumenten meer geld over hebben voor zijn product en hem een faire prijs voor zijn product gunnen. Maar kom daar maar mee eens aan in een tijd dat de wekelijkse boodschappen steeds duurder worden. De belastingdienst krijgt het bovendien `technisch` niet eens voor elkaar om de BTW op groenten en fruit te verlagen!

Grote bedrijven in de agro-industrie zullen Bartje ondertussen tot op het bot blijven uitmelken.

Bartje kan ook emigreren naar Canada en als hij later groot is, zal de oorlog in de Oekraïne wel voorbij zijn. Wie weet welke kansen er daar voor hem liggen? Hij zal in ieder geval minder snel gedwongen worden uitgekocht dan in ons overbevolkt landje.

Bartjes broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes hebben het inmiddels helemaal gehad met de romantische boerenidylle en willen niet voor spek en bonen kansloos naast de moderne arbeidsmarkt staan.

Net zoals de twee- tot drie duizend boeren die elk jaar besluiten er mee op te houden, kan ook ons Bartje zo maar eieren voor zijn geld kiezen en totaal iets anders gaan doen. Met zijn gezond boerenverstand kan hij het heel ver schoppen.

Maar zover is Bartje nog niet en zijn vader nog veel minder. Farmers Defence Force heeft aangekondigd onze Vierdaagse met hun trekkers flink in de wielen te willen rijden.

Bruls is er klaar voor en heeft zijn mouwen opgestroopt: `Er komt geen boer de stad in`, flapte hij uit tijdens de persconferentie. Oeps, was de burgemeester misschien een beetje in de bonen?

Na twee jaar snakt Nijmegen en omgeving weer naar de Vierdaagse. Het wordt heet, snikheet. Hopelijk raken de gemoederen niet oververhit. Blauwe bonen kunnen we bij dit feest missen als kiespijn.

Natuurlijk hebben de boeren van Farmers Defence Force alle recht om de wereld te laten weten dat zij hun droomberoep willen behouden. Keep on dreaming! Ik ben bang dat zij slechts een luidruchtig achterhoedegevecht voeren. Hardop roepen dat alles bij het oude blijft is regelrecht boerenbedrog.

Ik wens alle burgers, boeren en buitenlui een Droomvierdaagse!

Carolus

Meer columns lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande columns.

 

---

Dit bericht delen: