[Column] Dè es so! Thermisch entertainment

Soms zoek ik die hitte bewust op. En soms zelfs in combinatie met een hoge luchtvochtigheid. Dit doe ik in de sauna ter ontspanning. Heerlijk een dagje helemaal niets. Mobieltje op vliegtuigstand in een kluisje. Mijn Flintstonebadjas en ergonomische badslippers aan en hup de hectiek uit, de rust in. Weg van alle stress.

Een beetje entertainment gedurende een dergelijke dag kan ik wel waarderen. Zeker wanneer het meest spannende tijdens een individuele saunagang, het telkens naar mijn zandlopertje kijken is. Of wanneer ik voor de zoveelste maal dezelfde gekrulde Party aan het lezen ben, waarbij het puzzelkatern al deels door een andere saunagast is ingevuld. Daarom schrijf ik me geregeld in voor een opgieting.

Zo’n opgieting, ook wel saunaritueel genoemd, wordt door een opgieter verzorgd en heeft vaak een titel die tot de verbeelding spreekt óf je totaal in het ongewisse laat tot het moment suprême. Zo ook deze keer. Een tipje van de sluier werd al wel opgelicht aan het einde van het vorige saunaritueel door de opgietster in kwestie, Wil. Het komende ritueel zou namelijk nóg heftiger zijn. Maar aangezien de vorige nogal rustig was, was ik daar weinig van onder de indruk. En omdat er twee uur tussen beide opgietingen in zaten, en ik tussendoor ook nog in slaap was gevallen door alle ontspanning, was ik alweer vergeten wat te verwachten.

De titel was in ieder geval ‘Vier seizoenen'. Als concept mij welbekend. Wil begon met de zomer, waarbij de Caribische muziek op de achtergrond een mooie match was met de ijsbal, doordrenkt met etherische oliën van zomers fruit, die zij op de kachel gooide. Tijdens het wapperen, kwam er ook nog een dienblad langs met glaasjes alcoholvrije cocktails. En zoals je zult begrijpen zat de sfeer er toen al goed in. Op de vraag van Wil waaraan we dachten bij de herfst, riep ik íets te enthousiast ‘eikels!’. Ik ben namelijk dol op associatiespelletjes. Dit bleek echter niet het goede antwoord. Terwijl de muziek passend veranderde, kregen we door Wil een flats water over ons heen gestort. En dan te bedenken dat ik net mijn nieuw aangeschafte hypoallergene, absorberende saunadoek voor het eerst in gebruik had genomen.

Terwijl we als verzopen katten versuft gadesloegen wat er gebeurde, scandeerde Wil: ‘Gaat het nog goed met jullie?’ Beduusd knikten de meesten van ja. Al wild wapperend diende het volgende seizoen zich aan, de winter. Wat niemand kon bevroeden, maar wat ik met mijn zieke geest in mijn hoofd al had voorspeld, gebeurde. Wil had emmers vol met crushed ijs gevuld en deze zouden niet op de kachel belanden, maar dienden om de saunagasten als door meteorieten mee te torpederen.

Ik weet niet of het door de enorme kou kwam, maar ik kreeg een vreselijke lachkick. Als een hysterische hyena had ik mijn eigen gelach niet meer onder controle. En wederom scandeerde Wil, bijna in trance: ‘Gaat het nog goed met jullie?’ De man naast mij mompelde: ‘Gaat het wel goed met jou?!’, terwijl hij als verstijfd bleef zitten.

Aangezien de luchtvochtigheid inmiddels tot een onaangename hoogte was gestegen, skipte ik de lente. Ik vond het wel welletjes geweest. En met mijn duimpje omhoog verliet ik de cabine.

Warmte doet de mens goed, maar hilariteit is onbetaalbaar. Ik kan er weer even tegenaan.

Houje!

Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: