[column] LS Frietje oorlog

Volgens Volkert Vintges van Groen Links gaat het niet om een verbod, maar zijn er al genoeg van dit soort zaken. Zijn partij wil een stad die uitstraalt dat gezond eten belangrijk is. Deze `linkse dwingelandij` schiet alle vrijheidslievende genieters van een vette hap vervolgens weer in het verkeerde keelgat.

Ik snap het wel. Veel gezondheidsdeskundigen en in hun slipstream heel wat politici, waarschuwen al sinds jaar en dag dat wij aan vetzucht ten onder gaan. Hartkwalen, kanker, verhoogde bloeddruk, diabetes, psychische en sociale problemen en inactiviteit zorgen niet alleen voor een hoop kommer en kwel, maar laten ook de zorgkosten de pan uit rijzen.   

Geen wonder dat de overheid alles uit de kast haalt om het aantal mollige `Michelin-kindertjes` drastisch te beperken. Een kind met overgewicht kost de maatschappij op life-timebasis toch al gauw zo`n 150.000 euro extra. Met voorlichtingscampagnes en gerichte acties zoals een peutervierdaagse, gratis fruit en knetterverse schoolontbijtjes gaat men deze problematiek ook in Nijmegen kordaat te lijf.

Maar geef een kind de keus tussen een frisse appel en verse groenten, of een happy meal met speeltje, of zelfs een simpel patatje, dan weet ik wel voor welke delicatesse dat kind kiest. Niet alleen kinderen trouwens.

Patat bestaat in Nederland al 150 jaar. Pas na de oorlog kwam de snackcultuur op dreef. Zo`n 60 jaar geleden kon je voor een snelle vette hap in Nijmegen maar op enkele plekken terecht, bijvoorbeeld bij Vuurens in de Smetiusstraat, Piccadilly aan de Generaal Smutstraat of Pietje Mooi aan de Daalseweg.

Na een avondje stappen kon je tot diep in de nacht je honger stillen in `t Parijse Keldertje` in Bottendaal waar Vette Herman zijn besmeurde scepter zwaaide.

Je moest er wel wat voor over hebben, want zijn etablissement was piepklein. Als je er, na lang wachten, eindelijk in slaagde om met gevaar voor eigen leven de glibberige trappen af te komen, botste je tegen een schier ondoordringbare muur van vettige dampen en de walm van onwelriekende aroma`s, die helemaal niets met de exquise Parijse Keuken te maken hadden. Maar Hermans gehaktballen met uitjes in jus, paardenbiefstuk of gebakken kippenlevertjes op een stevige basis van een frietje oorlog, waren wereldberoemd en gingen erin als zoete koek.

Na deze pioniersfase rolde patatbakker Groenen een deken van snackbars uit over heel Nijmegen. Sinds die tijd raakten ook de Nijmegenaren verslaafd aan fastfood met een keuze uit honderden snel bereide happen, die ook nog eens heel betaalbaar waren.

Op dit moment zijn er verspreid over Nijmegen zo`n 100 fastfoodzaken en snackbars, waarvan zo`n kwart in het centrum. En dan zijn alle mobiele frietkramen op markten, braderieën en festivals nog niet eens meegeteld.

Thuisbezorgen doen de meesten graag, ook al is het `s nachts na twee uur. Gemak dient immers de hongerige mens.

Al bezoeken we in Nederland met zijn allen jaarlijks 120 miljoen keer een cafetaria, de concurrentie onder de frietbakkers is hevig. Je moet dus wel een gevarieerd aanbod en een uitstekende service bieden om een behoorlijke omzet te halen. Vette Herman zou het nu niet meer redden!

In Nijmegen-Noord, het snelst groeiende deel van de stad, zijn de hapsalons dun gezaaid: zegge en schrijve drie. Even om de hoek een frietje pakken is er niet bij. Maar de bewoners zitten ook niet te wachten op dark stores en nog meer flitsbezorgers in hun woonwijk, die dag en nacht luidruchtig in hun straatje of appartementencomplex de snelle happen komen afleveren. In hun stadsdeel is er nu al sprake van een dreigend verkeersinfarct. En dát stond allemaal niet in de fraaie verkoopbrochures, met een torenhoge hypotheek als gevolg.

Maar ja, als hardwerkende, gestreste tweeverdieners met een paar jengelende koters om je heen schiet het koken er nog wel eens bij in. En dan bewust alle dagen heel vegan op een wortel blijven bijten is ook zo wat. Dan biedt een Mac of King in de buurt uitkomst.

Groen Links zal er een zware kluif aan krijgen om de andere fastfoodplannen bij de Ovatonde tegen te houden. En laat in Nijmegen Noord nou vooral de No-Nonsens Stadspartij de meeste stemmen hebben gekregen!

In het Coalitieakkoord van Groen Links, de Stadspartij en D66, `Ons Nijmegen, stad van iedereen`, staat geen letter over friettenten en fastfoodparadijzen. Ook niet over andere precaire hangijzers zoals de toekomst van het Stadseiland, het drugsbeleid of hoe de veiligheid met concrete maatregelen wordt verbeterd.

Het akkoord leest als een bezoek aan een snackbar. Voor elk wat wils, maar het verschil tussen een loempia en een shoarmarol zit hem toch vooral in het verkooppraatje en de bijbehorende foto.

Of ons nou een worst of een frikandel, al dan niet speciaal, wordt voorgehouden, bijten zullen we!.

Zolang het maar geen frietje oorlog is. Daarvan krijg je geheid diarree!

Carolus

Meer columns lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: