[Column] LS Zie Ginds Komt De Stoomboot

Carolus
18 november 2020
Op mijn dertiende speelde ik de eerste keer voor Zwarte Piet. Ik trommelde bij de Carmel Verkenners Drumband en hopman Peter Wildenberg kreeg het voor elkaar dat wij als zwarte pietenorkest aan de optocht mochten meedoen.
De verkleed- en schminkpartij vond plaats in de NYMA-fabriek. De organisatie liep als een goed geoliede machine. De pietenkostuums hingen keurig gestoomd en op maat aan meterslange kledingrekken. Een legertje schminkdames stond met grote potten klaar om de tientallen kandidaat pieten aan de lopende band zwart te maken. Ik keek als menneke mijn ogen uit. `Geloof je er nog in?` vroeg de juffrouw en voor ik het wist zat ik onder de klodders. Het pak was een beetje aan de grote kant, type `broek met neksluiting`, met nogal uitgelubberd elastiek. Ik heb die dag meer lopen hijsen dan getrommeld.

Na de nodige instructies inspecteerde een goedlachse Sinterklaas, Jan van Lier, zijn in een erehaag opgestelde knechten en konden we richting `stoomboot`. `Buiten opstellen, drumband voorop!`, commandeerde de goedheiligman.
Voor de drumband uit, liep tambour-maître Cees. `Geef acht, voorwaarts mars, de Waal in!` riep hij lachend en priemde zijn stok richting rivier. Ik zal die woorden nooit vergeten. Voor het smalle loopsteigertje naar de boot draaide Cees zich om of de troepen nog volgden en liep achterwaarts de plank op. Voor het oog van het hele gezelschap bleef hij haken achter een dwarsbalk, verloor het evenwicht, probeerde zijn stok te grijpen, schoot over de reling en ging kopje onder in de stinkende plomp. Er kwam een nogal drabbige vlekkerige Zwarte Piet boven water. We hebben Cees die dag niet meer gezien.

Dit beeld komt telkens terug als ik de huidige roetveegpieten zie. Ik kan er niet aan wennen. Ik snap de hele discussie best en heb zelfs begrip voor de acties tegen het discriminerende aspect, maar een roetveegpiet is vlees noch vis. Ga je toch wassen, denk ik dan, dan zie je er een stuk betrouwbaarder uit. Of kies een ander kleurtje. Groen past tegenwoordig heel goed bij Nijmegen.
Zwarte Piet is wel zijn kleurtje kwijt, maar zijn infantiliteit is gebleven. Ik denk niet dat de pieten op domheid worden geselecteerd, maar velen doen wel hun uiterste best om zo belachelijk mogelijk over te komen met Martien Meiland als nichterig voorbeeld voor de onvermijdelijke danspasjes. Tijd voor een nieuwe actiegroep.

Sinterklaas is weer in het land. Dit jaar moeten de kindertjes thuis blijven. Dus togen de t.v. zenders aan het werk om de diverse aankomsten coronaproof over de bühne te krijgen; alles is anders, dus geen vrolijke intocht met muziek en pepernoten.
Voor de landelijke ontvangst koos het Sinterklaasjournaal het gerenoveerde Paleis Soestdijk als het Grote Pietenhuis. Het evenement werd uitgezonden op NPO 3, op zich al een teken aan de wand. Het werd een landelijk defilé langs het bordes, afgekeken van de Koninginnedagen van weleer.

Burgemeesters uit het hele land trokken met kleine delegaties en goedbedoelde, lokale producten en toeristische rimram langs de goedheiligman om hem welkom te heten. Ze hadden er echt zin in. De gezichten van Jan van Zanen uit Den Haag en Matthijs van Nieuwkerk uit Zwalk spraken boekdelen. Het was duidelijk niet hun wereld die daar doordraaide. Op de trappen van het bordes vonden de talloze Sinterklaastekeningen een plekje. Het is voor de tere kinderzieltjes maar goed dat de rododendrons al lang verdwenen zijn.

In Nijmegen arriveerden Sinterklaas en gevolg via een knullig stukje patronaatstoneel. De lokale t.v. deed uitgebreid verslag en zal dat ongetwijfeld eindeloos herhalen.
Als een dief in de nacht werd de Sint in het donker door een politieboot - de politiepakjesboot - gedropt op de Waalkade. Het ging er om deze `pakjes` zo snel mogelijk in het `Huis van Sinterklaas` - de St.Nicolaaskapel -  op het Valkhof te krijgen. De pieten vormden op de trappen een levende ketting, om vervolgens zakken met oude kranten en door de camera geregistreerde, lege, bodemloze dozen omhoog te smijten. Een kinderhand is gauw gevuld, maar daar trapt zelfs de allerkleinste goedgelovige niet in. Natuurlijk ging er iets mis; de krul van de staf brak af. Die werd door een dom Pietje provisorisch met schilderstape gerepareerd, terwijl ieder kind al lang weet dat die staf uit twee of drie klikbare delen bestaat. Anders past het ding namelijk niet in een auto.

In de St. Nicolaaskapel aangekomen moest de Sint zich eerst een weg banen langs het rondslingerend steigermateriaal voor de renovatie van de eeuwenoude muurschilderingen. Welkom in het Huis van Sinterklaas. Neem voor alle zekerheid wel een veiligheidshelm mee!
Daarna verzuchtte de Sint met een strak gezicht dat hij toch wel moe geworden was van die hele klim. Hoe moet dat gaan met die wirwar aan Nijmeegse daken? Ik hoop voor hem dat er een plaatsje op de intensive-care vrij blijft.

Burgemeester Bruls bleef op veilige afstand van de amechtig stamelende man. Dat zou ik ook doen en niet alleen vanwege corona. Ik vertrouw deze Sint voor geen meter. Vooral niet na de opmerking dat Sinterklaas immuun is voor corona. Op zijn ingevallen wangen kiert de baard van alle kanten; het elastiek sluit niet eens meer aan. Of hij heeft al corona gehad, of Nijmegen moet het dit jaar doen met een tweederangs hulpsinterklaas.

De burgermeester haalde als cadeautje een officieel document uit een koker. Voor de hand lag een dwangbevel van het Veiligheidsberaad tot onmiddellijke stopzetting van de vertoning of het intrekken van de gemeentelijke subsidie. Maar nee hoor, burgemeester Bruls verleende Sinterklaas en zijn onbetrouwbaar ogend personeel officieel toegang tot alle Nijmeegse straten en daken in de periode van 14 november tot en met 5 december.
Hoe dom kun je zijn. Alleen al aan vervanging van gesneuvelde zonnepanelen gaat dat tonnen kosten. Ik wil dat zootje ongeregeld niet op mijn dak. De schadeclaim ligt al klaar.

Onze Sinterklaas ligt daar niet wakker van. Hij is namelijk het oudere broertje van Harry Potter. Aan het eind van de reportage toverde hij met een nog net ingehouden Hocus Pocus in een flits de afgebroken krul aan de staf. Die blinkt weer als goud.

En zo`n hulpsinterklaas, die alle losse eindjes aan elkaar tovert en in goud verandert, is in Nijmegen natuurlijk meer dan welkom. Daar wil Bruls er liefst heel veel van.

Carolus


Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.

 


Dit bericht delen:

Advertenties