[column] LS Dor Hout

Carolus
30 september 2020
In de verte hoor ik hem met een raspend geluid al aankomen. Het veegwagentje van de Dar is in aantocht. Voorafgegaan door twee mannen met bladblazers worden de straat en goot snel en efficiënt ontdaan van de eerste drabbige laag herfstbladeren.
Het veegwagentje moet wel ruimte hebben om er goed bij te kunnen. Ik haast mij nog net op tijd naar buiten om mijn auto weg te halen. Tegen de vakkundigheid van de groene mannen kan mijn geprutst met een simpele bezem en stoffer en blik niet op. Dan maar liever een blokje om totdat ze ons huis voorbij zijn. Het dorre hout en snoeiafval uit de bermen ligt op regelmatige afstand hoopsgewijs al klaar om afgevoerd te worden.

Van alle stedelijke publieksdiensten staat bij mij het Duurzaam Afvalstoffen- en Reinigingbeheer met stip op nummer één. Ik heb diep respect voor de mensen die elke week in weer en wind ons huisvuil en gft-afval komen ophalen. Het weghalen van zwerfafval heeft absolute prioriteit. Straten en pleinen worden regelmatig onkruidvrij gemaakt, parken en speeltuinen worden goed onderhouden en de milieustraat werkt als een tierelier. Dat is in het verleden wel eens anders geweest. De Dar heeft zich ontwikkeld tot een moderne, klantvriendelijke en vooral milieubewuste organisatie die een belangrijke plaats inneemt voor een schone en frisse leefomgeving.

We vinden het doodnormaal dat onze en andermans troep wordt opgeruimd. Het lijkt allemaal vanzelfsprekend. Wie wel eens in een wat verder weg gelegen buitenland is geweest, weet dat dit helemaal niet zo normaal is.

Ik moet er niet aan denken dat het werk van de Dar onverhoopt zou stoppen. Dan is ‘t ineens helemaal niet meer zo fris en zitten we binnen de kortste keren in een stinkend stadje en moeten we met een riek achter de ratten aan. Geen wonder dat burgemeester Bruls pleit voor een voorrangspositie bij het testen op corona. Wat mij betreft krijgen ze naast voorrang ook een flinke loonsverhoging.

De herfst is weer begonnen. Vanaf deze week verspreidt de Dar vanzelfsprekend weer 550 bladkorven over de hele stad. Uiteraard niet bedoeld voor snoeiafval en dor hout.

Met ‘dor hout’ is het deze herfst in coronatijd uitkijken geblazen. Deze term wordt niet alleen gebruikt voor kwetsbare ouderen, maar gemakshalve ook denigrerend losgelaten op alle grijze of grijzende duiven vanaf pakweg 65 jaar die niet meer ‘productief’ zijn, zeg maar AOW gerechtigd of dat binnenkort worden.

Dit is, volgens luidruchtige influencers, de grootste risicocategorie die verantwoordelijk is voor alle maatregelen waardoor de vrijheid van de rest van de bevolking drastisch wordt beperkt. Het overgrote deel van de bevolking kan volgens deze trendsetters zijn ‘ding’ niet meer doen. Niet meer tot diep in de nacht lallen en zuipen in de kroeg en geen vreugdedans meer met je maten als je voetbalcluppie onverwacht weet te scoren. En op anderhalve meter afstand met een mondkapje op, is de romantiek wel heel erg ver te zoeken.

Daarom; kappen dat dorre hout, snoeien die handel en weg ermee in de oud-van-dagen-bladkorf zodat de jonge groene blaadjes alle ruimte krijgen.

Helaas zijn deze influencers zo vergroeid met hun schermpje en bezeten op ‘likes’, dat ze elke notie van ‘real life’ volledig kwijt zijn. Na de herfst komt de winter en dan groeit er voorlopig helemaal niks. Biologie gaat niet alleen over liposuctie, bil- of borstvergroting en het camoufleren van vlekjes, je leert ook dat jonge plantjes het beste gedijen op een humusrijke ondergrond. Juist ja, op blad dat er al heel lang ligt.

Hoe zit het nou in Nijmegen met ons ‘dor hout’? Zo`n 16 procent van alle Nijmegenaren zijn 65-plussers. Daarvan doet ruim 40% aan onbetaald vrijwilligerswerk en verricht 15% onbetaalde mantelzorg gedurende minimaal 8 uur per week en langer dan drie maanden. Het één gaat meestal niet samen met het ander. Niet meegeteld zijn de talloze oppasdagen van opa’s en oma’s. Klusjes en dat beetje extra aandacht voor anderen, jong en nog ouder, worden in geen enkele statistiek meegenomen, evenmin als de jarenlange ervaring van al die grijze duiven.

Stel je eens voor als dat allemaal weg zou vallen? Menig vereniging houdt direct op te bestaan, géén rondleidingen meer voor toeristen door het Gilde en zeer beperkte openingstijden voor musea en culturele instellingen. Hiaten in de kinderoppas en erger nog; heel wat mensen die zorg nodig hebben krijgen die niet meer.

Nieuws uit Nijmegen, dat geheel ongesubsidieerd gemaakt wordt door uitsluitend vrijwilligers, verdwijnt per direct. Raad eens hoe oud de meeste medewerkers zijn?

Hoezo ‘dor hout’? Humus past beter. Zonder humus groeit er niet veel. Koester die ondergrond.

Corona treft ons allemaal. Iedereen kan op de een of andere manier zijn of haar ‘ding’ niet meer doen. Dan maar wat anders.

Aangestoken door de Dar haal ik de bladblazer uit de schuur en begin ik aan de tuin.

Carolus


Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.

 


Dit bericht delen:

Advertenties