Indische gemeenschap Nijmegen herdenkt en kijkt verder met Sama Nimma: voorgoed verbonden met de stad

Verslag: Peter van Riel. Beeld: Kartini Slaats

17 augustus. In de vroege zondagochtend klinken bij de Paak Vinyl Bar aan de Bloemerstraat bij wijze van spreken nog de laatste ‘dance’ klanken van Sama Nimma, het festival dat Indisch Nijmegen goed in beeld bracht. Het gamelanconcert van een ensemble o.l.v. Sinta Wullur in de Stevenskerk was toen al voorbij, ook het ontroerende optreden van Ernst Jansz in de bibliotheek.

Foto: Workshop Potjo Potjo (Indisch line dancing).

Op het Mariënburgplein worden de tafels, kramen en podia opgeruimd waar misschien wel de langste rijsttafel van de stad of de regio heeft plaatsgevonden. Plukjes mensen praten nog even na bij LUX waar die avond films over Indonesië draaiden. “Wat me het meest aansprak was de mix van mensen hier op het plein waarvan sommigen voor het eerst kennisnamen van de achtergronden van de Indische gemeenschap”, zegt een Nijmeegse mevrouw. “Iedereen was niet alleen welkom, maar je voelde ook duidelijk die gastvrijheid”, voegt ze glimlachend toe. Met een kleurrijk en vooral inhoudelijk sterk programma in een bijzondere samenwerking van gemeente, PION en tal van organisaties werd het herdenkingsjaar ’80 Jaar vrijheid’ afgesloten.

Foto: persoonlijke familiegeschiedenissen in het RAN.

Er was genoeg te doen, voor beginners en gevorderden. Voor kinderen was er de voorstelling ‘Patsboem’ waar spelenderwijs de koloniale geschiedenis werd verteld. Ontdekken van je Indische wortels kon bij ‘Tracing your Roots’ in het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis. Mooie lezingen waren er in het Regionaal Archief (RAN), waar ook enkele Indische Nijmegenaren een eigen vitrine in mochten richten met hun verhaal. Voor oud-wethouder Wim Hompe was het “de eerste keer dat ik publiekelijk vertel van mijn Indische familieverleden”.

Foto: Lara Nuberg, Peter van Riel, Ernst Jansz tijdens de literaire salon.

Dat kon allemaal op Sama Nimma: het persoonlijke, het kleine, verbinden met de grote wereldgeschiedenis. Want toen de Nijmeegse Rolero’s (hoe Indisch wil je het hebben?) nog een keer ‘Ramona’ zongen begonnen op het Verhalenplein een paar serieuze onderdelen: een gesprek met schrijvers Lara Nuberg en Ernst Jansz over de ‘beste’ Indische boeken die zij hebben gelezen. Daarna een debat over het thema ‘De toekomst van vrijheid’ met Burgemeester Bruls, Joenoes Polnaija, Daaf Verjans, Mathilde Rosa en Simon Mamahit.

Nasi van het Rode Kruis
En wie nog niet genoeg had van verdieping kon een paar fraaie lezingen met beeld in het RAN bijwonen, onder meer over slavernij in de Oost. “Ik kan niet kiezen!” riep iemand in vertwijfeling. En dat klopt; het viel niet mee om, ondanks het handige blokkenschema (in een prachtige vormgeving), alles te zien, mee te maken, dan loop je kans iets missen. Dat zou zo maar eens de Molukse tatoeagekraam kunnen zijn, of de spoedcursus line dancing op het plein, misschien wel de drumfanfare met Glenn Miller-repertoire, het Indisch familieportret in het kerkje, de mini-pasar, de genealogie-voorlichting of de expositie in de gangen van RAN en bibliotheek. Het was spreekwoordelijk een fear of missing out. Waar iedereen in elk geval enthousiast over was: de ‘nasi bungkus’ met ruim 200 deelnemers op het plein, verzorgt door Salas uit Elst. Dit rijstpakketje symboliseert de eenvoudige maaltijd die de krijgsgevangenen in Nederlands-Indië kort na de bevrijding op 15 augustus 1945 kregen uitgereikt door het Rode Kruis. Want daarmee begon dit tweedaagse evenement; met de Indië-herdenking van het einde van WO2 in Azië, in een volle St. Stevenskerk. De teksten van de sprekers in de kerk staan binnenkort online. Tenslotte, om de woorden van wethouder Cilia Daemen te citeren: “Deze twee dagen blijven vanaf nu onlosmakelijk verbonden met 4 en 5 mei”.

NB: Op 17 augustus vierde Indonesië ook 80 jaar vrijheid. Op die dag in 1945 werd de onafhankelijkheid verklaard. Daarmee was dit het eerste Aziatische land dat zich na WOII losmaakte van de kolonisator.

Flarden van reacties in de wandelgangen:

“Ik doe voor het eerst mee aan de Potjo Potjo” (Indisch line dancing. red.)
“Hmm, lekker hoor die saté!”
“Wat heerlijk om je zo gekend en herkend te voelen”
“Wat een knappe vent is die Ernst Jansz, ik was ooit verliefd op hem”
“We mogen niet vergeten dat het morgen 17 augustus is. Dan viert Indonesië 80 jaar vrijheid”
“Goed dat er ook een kinderprogramma is”
“Programma op het Verhalenplein was heel bijzonder”
“Ik wist niet dat er zoveel Indische mensen in Nijmegen woonden”
“De nasi bungkus heb ik gegeten denkend aan mijn overleden Indische vader”
“Ik heb in het kamp gezeten. Samen met mijn broer heb ik genoten van uw prachtige programma”

Foto: Ruim 200 Nijmegenaren nuttigen de ‘nasi bungkus’.

---

Dit bericht delen: