[Column] Dè es so! #JusticeForJohnnyDepp

Om de huisvrouw namelijk in haar natuurlijke habitat te kunnen bereiken, kocht de Amerikaanse zeepfabrikant Procter & Gamble dagelijks vijftien minuten radiozendtijd in. Tachtig procent werd gebruikt voor het populaire hoorspel ‘Ma Perkins’, en de resterende tijd werd tussendoor gebruikt voor reclameblokken voor hun zeep. Met de vele luisterende huisvrouwen was de serie een ongekend succes, wat zich ook vertaalde in een toename van de zeepverkoop. De naam ‘soapserie’ is dan ook afgeleid van deze allereerste ‘soap opera’. In 1956 kwam 'ATWT' op televisie en haar doek viel pas na ruim een halve eeuw. Gelukkig was ik toen al lang en breed afgestudeerd, want hoe had ik mij anders na mijn colleges moeten ontspannen?

Ik kon tijdens mijn studie dan ook mijn geluk niet op, toen ik van de jaarlijkse 42 studiepunten er vrijelijk, ter kennisdieping -en verbreding, twee kon inzetten voor keuzevakken die níets, maar dan ook absoluut níets met mijn studie te maken hadden. Zo volgde ik colleges bij het vak economie waar ik werd ondergedompeld in de wereld van instore retailmarketing. Maar de kers op de taart waren de colleges ‘Soaps & comedy’s’ (ja, je leest het goed). Hier werd je aan het einde van de reeks geacht zelf een college te verzorgen aan je medestudenten over jouw favoriete soap of comedy. Uiteraard was de keuze snel gemaakt. Met een flipover en een zwarte stift tekende ik de complexe megastamboom van De Hughes en Stewart familie. Het was bevrijdend om eens niet semantisch of syntactisch te werk te hoeven gaan. Ik genoot.

Waar ik momenteel ook van geniet is de reallifesoap die zich al weken ontvouwt in de rechtszaal tussen de piraat en het watervrouwtje. Zooo Amerikaans. Deed me een beetje denken aan de rechtszaken van Lorena Bobbitt en die van O.J. Simpson in de jaren 90. Hoewel, misschien is genieten niet het woord. Verslaafd van verbazing probeer ik ieder vrij moment mijn ogen de kost te geven tijdens een van de liveverslagen van dé rechtszaak van dit moment: het smaadproces tussen Johnny Depp en Amber Heard. Ook mijn oren komen niks tekort:

‘Objection, Your Honor!
… this is outside the scope of examination’
… calls for speculation’ … lack of foundation’
… argumentative’
… compound’
… relevance’
… hearsay’
… leading’
‘Overruled!’

Mocht ik ooit het onderwijs vaarwelzeggen dan kan ik misschien nog in de Amerikaanse rechtsspraak aan de gang. Ik heb er in de afgelopen weken in ieder geval genoeg bijgeleerd.

Het advocatenteam van Amber steekt schril af bij het dreamteam van Johnny. You gotta love them! Stuk voor stuk zo aimabel als De Depp himself. Maar met stip bovenaan: Camille ‘pitbull’ Vasquez en candy kauwende Ben Chew. Ook de opgeroepen getuigen van Johnny sluit je in je hart: Isaac Baruch, a.k.a. ruwe bolster blanke pit, Kate ‘posh’ Moss, die niet van de trap geduwd maar gegleden was en Morgan Tremaine, die de advocaat van Amber op sublieme wijze op haar nummer wist te zetten. Laatstgenoemde nam dit overigens bijzonder sportief op en daarom sluit ik haar bij wijze van uitzondering ook in mijn hart.

Wie ik absoluut niet in mijn hart sluit is Miss Heard. Nee, je hebt het niet verkeerd gehoord! Met het risico dat de propagandamachine van social media me een rad voor de ogen draait, voel ik toch aan mijn water dat dit ogenschijnlijk waardevolle juweeltje van gebroken glas is? Johnny ervaart er in ieder geval al bijna zeven jaar ongeluk van.

Gisteren was in ieder geval het slotargument. In afwachting van het vonnis hoop ik dat die andere bitch, genaamd Karma, rap ten tonele verschijnt, want anders heroverweeg ik weldra mijn eigen levensvisie.

Houje!

Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: