[Column] Dè es so! What's in a name?

Sinds de komst van Covid-19, is de kust niet meer veilig en hebben inmiddels een Britse, Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse variant voet aan Nederlandse wal gezet. En hoewel intussen gewenning is opgetreden voor wat betreft deze internationale invasie, is het gros van de bevolking corona als virus en alledaags woord meer dan zat.

Met de wetenschap dat dit ontwrichtende virus voorlopig nog even onder ons zal blijven en misschien zelfs nooit meer weggaat, is het wellicht beter om de naamgeving iets aangenamer te laten klinken. Het is namelijk een wezenlijk onderdeel van ons leven gaan uitmaken en dan kan de associatie maar beter leuk zijn.

Net zoals vanaf de Tweede Wereldoorlog, tropische stormen en orkanen in alfabetische volgorde vrouwelijke en later alternerend mannelijke namen kregen, besloot men de verschillende coronavarianten te duiden met het land van herkomst. Even dacht ik dat we met de komst van de nieuwste mutant, de deltavariant, een heuse Hollandse versie te pakken hadden, maar niets bleek minder waar.

Ondertussen heeft de WHO (de wie?) namelijk een nieuw systeem ingevoerd om de verschillende varianten van het coronavirus aan te duiden. Dit omdat de voorgaande verwijzingen naar landen zouden kunnen leiden tot discriminatie en stigmatisering van deze landen of bevolkingsgroepen. Maar woke als ze is, gebruikt de WHO tegenwoordig de letters van het Griekse alfabet. Gelukkig is de chronologie van de mutanten wel in alfabetisch volgorde: alfa, bèta, gamma, delta, … Dan kan ik me de rest van het alfabet nog eigen maken voordat de pleuris uitbreekt. Tja, atheneum hè, daar leer je dat soort dingen niet.

Ik heb een beter plan. Waarom vernoemen we niet iedere gemuteerde coronavariant naar ’s lands populairste, dorstlessende, alcoholische versnapering? Temeer omdat een van de corona-symptomen het hebben van een droge mond is én omdat alcohol ontsmettend werkt. Twee vliegen in een klap als je het mij vraagt. Daarnaast loop ik warmer voor Sex on the Beach* dan voor SARS-CoV-2, maar dat kan aan mij liggen. Na een sangria, een pale ale, een Amarula en een Caipirinha ziet de wereld er sowieso rooskleuriger uit. De ontnuchtering volgt later wel …

Ad fundum!^**

*  Hyperlink video
^** Neolatijn voor tot op de bodem: het in één teug ledigen of achteroverslaan van een glas alcoholische drank.


Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: